Al bij veel clubs is Dennis van Dijk (52 jaar) trainer geweest. Dat waren vooral dorpsclubs. Nu traint hij voor de eerste keer een club in Utrecht: het 1^e van PVC.. En dat bevalt goed. “Ik vind het heel erg leuk hier. Anders verleng ik mijn contract niet met 2 jaar.”  

Zijn hele leven zit Dennis – vader van 4 kinderen en gelukkig getrouwd -  al in de sport. Vanaf zijn 6^e heeft hij op hoog niveau gevoetbald. En nu is hij al 20 jaar trainer. Bovendien heeft hij een eigen sportschool in Leersum. Een druk leven. Maar voor PVC is er altijd ruimte en tijd. “PVC zit 24/7 in mijn hart.” 

Gereageerd op vacature

Hij voelde zich hier al meteen thuis, toen hij in augustus vorig jaar begon. Meer dan een half jaar daarvoor had hij de vacature van PVC-trainer gezien op trainerssite.nl. “Meestal word ik gevraagd door clubs om trainer te worden. Maar om de zoveel tijd kies ik een club uit die ik niet zo goed ken. Zo blijf ik mezelf ontwikkelen.” Omdat PVC een oudere club is, kende hij deze wel een beetje. En het leek hem leuk om hier te werken. En dat viel absoluut niet tegen.

Wennen aan stadsclub

In het begin moest hij nog wel wennen. Hij werkte vooral bij dorpsclubs zoals bij SV 

Achterveld, VV Linschoten en VV Woudenberg. En de laatste 3 jaar bij HDS. En die clubs hebben toch een andere insteek dan een stadsclub. “PVC heeft een andere cultuur. Het is een multiculturele club, met veel verschillende nationaliteiten.” Maar dat wende al snel. “Ik werk met een heel leuke groep, in een club die vooruit wil.” Hij geniet ervan om met al die jonge gasten bezig te zijn. “En er lopen heel veel talentvolle trainers omheen.  Het is hartstikke leuk om er sturing aan te geven.” 

Brug slaan

Op de club is hij 3 à 4 dagen per week. Op dinsdag- en donderdagavond geeft hij trainingen, op zondag is er een wedstrijd. En zaterdag probeert hij zoveel mogelijk wedstrijden bezoeken van onder de 17 en 19. Deze leeftijdsgroep vindt hij heel belangrijk. “Wat je merkt in het Utrechtse is dat veel talenvolle jongen snel worden gehaald door omliggende clubs. Die kans wil ik wat kleiner maken. Ik wil een brug slaan tussen talentvolle jongens en het selectiebeleid van het 1^e en 2^e team, waardoor jongens geneigd zijn om bij PVC te blijven. Omdat ze het idee krijgen dat ze worden gezien.“

Vanuit het collectief

Als trainer vindt hij het belangrijk om vanuit het collectief te werken. “Binnen het collectief heeft iedereen zijn individuele kwaliteiten om in vrijheid te spelen.” Voor zijn werkwijze heeft hij zich laten inspireren door Jeroen Peters, de trainer van Woudenberg. Dennis was 1 seizoen assistent van hem. “Jeroen heeft dezelfde kijk op het voetbal als ik. Hij wil echt vanuit  het collectief voetballen. Je kunt wel een spits hebben die er 30 intrapt, maar hij niet in de gelegenheid wordt gebracht om de ballen er in te trappen, ga je het niet redden.” 

Mensenmens

Belangrijk bij het creëren van een goed collectief is goed contact met de spelers. Dat zit bij Dennis wel goed. “Ik sta dicht bij de spelers. Ik praat veel over hun thuissituatie, over hun werk. Ik ben een mensenmens.” Dennis vindt het fijn om dicht bij de jongens te staan. En dat vinden de jongens ook prettig. “Dat moet ook. Ik kan het als trainer niet alleen. Ik moet handvatten geven hoe ze het beste kunnen voetballen. Voor de rest doen ze het zelf.”

Daarbij vindt de trainer het belangrijk dat de jongens ook na het trainen en de wedstrijden met elkaar optrekken. Al is het maar een half uurtje in de kantine. “Om eenheid te vormen zijn dat soort momenten best belangrijk. Wedstrijden winnen doe je ook buiten het veld.” Bij HDS zat hij na zijn training met een man of 60 in de kantine. “Dat is hier anders. Sommige jongens gaan rechtstreeks naar huis. Dat ben ik niet gewend als trainer.” Tot zijn tevredenheid constateert hij dat daar verandering in komt. “Het grootste gedeelte van de selectie blijft nu hangen.” 

Doelen en DNA

Door als collectief te opereren – voor, tijdens en na de wedstrijd – is de kans groter dat zijn doelen worden bereikt. “Waar we nu tevreden mee zijn, is dat we een stabiele derdeklasser worden. We zijn hard op weg, maar moeten nog wel alle zeilen bijzetten om genoeg punten te halen.” Hij vindt dat PVC op de langere termijn in de bovenkant van de 3^e klasse moet uitkomen. En af en toe een periode pakken, en dan zo promoveren. Zolang hij hier trainer is, zal hij er zijn uiterste best voor doen. Maar hij daarna gaat doen, weet hij nog niet. Hij weet wel wat hij bij PVC wil achterlaten: “Een bepaalde DNA van voetbal. Een bepaalde manier van naar voetbal kijken. En ik hoop dat – als ik hier weg ben – de voetballers denken: ‘Dit heb ik van Dennis geleerd. Ik ben echt een betere voetballer geworden.’”