Eindigen met een knal
PVC JO-9 - 3 // DESTO - Jeugdtoernooi

Afgelopen zaterdag, 17 juni hadden we ons laatste samenzijn in wedstrijdvorm. We waren op uitnodiging van DESTO welkom op hun DESTO 95 Jaar Jeugdtoernooi.

We kunnen inmiddels terugkijken op een geslaagd en vooral heel leerzaam jaar.
PVC Jeugd 09-3 bestaat uit een hele leuke en gevarieerde groep jonge jongens die dit jaar echt met elkaar hebben leren voetballen. Altijd was de gehele groep aanwezig op de trainingen (de incidentele afzeggingen wegens ziekte daar gelaten) wat kenmerkend is voor hun enthousiasme.

Al spelend en trainend hebben ze elkaar veel beter leren kennen en vielen de puzzelstukjes gedurende het jaar steeds beter in elkaar. Volgend jaar lijkt de groep bijna geheel in tact te blijven, dus dat is een leuk vooruitzicht. We kunnen verder op de ingeslagen weg.

Maar goed… daar was het dit verslag allemaal niet om te doen. We waren afgereisd naar Vleuten om een nare smaak in de mond, die we 2 weken daarvoor hadden opgedaan, weg te spoelen. 2 weekenden geladen waren we namelijk aanwezig op een jeugdtoernooi bij VV Brederodes in Vianen. Na een soepele overwinning op DESTO J0-9-4 en een zwaar bevochten gelijkspel tegen de gastheer (Brederodes) hadden we in de alles beslissende wedstrijd tegen de leeftijdsgenoten van JSV uit Nieuwegein alles in eigen hand. Deze tegenstander waren we tijdens de reguliere jaargang ook al eens tegengekomen en we wisten dat we aan hen een zware dobber zouden hebben. Dit bleek uiteindelijk ook het geval. Ondanks zeer kranig verzet trokken we toch aan het kortste eind en moesten we een teleurstellende nederlaag incasseren. Ondanks de hele leuke ochtend met het team en de aanwezige kennissen en (groot) ouders, waren er toch hier en daar treurige gezichten te bespeuren. Een ‘finale’ verliezen is nooit leuk. Maar het verlies zou wel, zoals jullie verderop zullen lezen, de nodige brandstof leveren voor ons bezoek , 2 weken later, aan Sportpark de Vryheit. ‘Niet getreurd, jongens. We hebben nu toernooi ervaring'

Een zonovergoten ochtend. Er waren al weer klagende mensen te horen. Het zou te warm zijn, de zon brandde te erg. Een keurige ontvangst op een toernooi dat voor de communicatie en organisatie overigens een dikke pluim verdient. Ga er maar aan staan op zo’n dag met rond de 40 bezoekende verenigingen uit de regio en zelfs uit het hele land. De goede toehoorder kon onder andere plat Amsterdams, Brabants en onvervalst Utregs horen in de uitingen vanaf de lijn en tribune.

We waren met ons team ingedeeld op Veld 4. Een voor ons bekende locatie. Hier worden we namelijk altijd ingedeeld tijdens een bezoek aan DESTO. We wisten dus de weg. Langs het paviljoen , de kleedkamers aan je linkerhand en dan linksaf het tunneltje onderdoor.
Onderwijl knagend aan een verse appel of ander soort fruit dat de vereniging gratis ter beschikking had gesteld. Alles ter bevordering van een gezonde levensstijl. Hulde!

Langzaam kwamen onze plaatselijke helden binnen gedruppeld. Dezelfde als waar we het seizoen mee begonnen. Met uitzondering van onze All American Max, die na een jaar weer terug ging naar zijn geboorteland. Hij was enkele weken ervoor weer teruggegaan naar Nebraska.

Marouan, Chahid, Ayden, Jona, Joris, Richi, Yehudah en Diego. Tot op het bot gemotiveerd om de nare Vlek uit Vianen weg te poetsen.

Om ons doel van deze dag te verwezenlijken moesten we zorgen dat we als eerste zouden eindigen in een poule 3e Klassers met DESTO, De Bilt en Sporting’70.

We speelden ook deze wedstrijd in onze klassieke 1-2-1-2 opstelling. Speciale aandacht hierbij voor onze wachtpost Joris die de laatste maanden het vak van keeper echt heeft omarmd en als een Romeins veldheer heerst over zijn doelgebied. Vrijwel onpasseerbaar.

Achterin voor de opbouw en alle reparatiewerkzaamheden: Diego en Jona. Voor de frivoliteit en doelpunten hadden we gekozen voor de driehoek: Marouan, Chahid en Ayden. Staande, naast de coach keken Yehudah en Richi aandacht toe. Klaar om elke moment in te stappen als dat van hen gevraagd zou worden.

Een goed begin is het halve werk. De wedstrijd werd gewonnen met 6-2. Marouan en Chahid hadden het op hun heupen met respectievelijk 2 en 3 doelpunten. Ayden deed ook nog een duit in het zakje met een ziedend afstandsschot.

De tweede wedstrijd werd er minstens zo goed gevoetbald. Maar ondanks de vooral creatieve impulsen van Yehudah en het mooie passwerk van Richi kwamen we maar niet tot een doelpunt. Snijdende inspeelballen van Diego, rushes van Jona en mooi combinatie werk voorin leidde maar niet tot de bevrijdende treffer. We misten kansen en de jongens van de De Bilt zaten er een paar keer goed tussen. Ook hun keeper was duidelijk niet gekomen om vliegen te vangen en keerde ook de nodige inzetten.

En als je zelf de kansen niet afmaakt, gaat de tegenstander erin geloven. De Bilt kwam een paar keer tot een gevaarlijke uitbraak. Maar daar stond dan Joris om de rust te bewaren.

Het gebeurde dan echt. Dingen die alleen gebeuren op grote toernooien. Van die memorabele momenten waar jaren later nog over gesproken zal worden. In de allerlaatste minuut liet Yehudah een heerlijke knal van de pantoffel glijden, onhoudbaar voor de Biltse sluitpost. 1-0 ! Vreugde alom.

Door dit teleurstellende resultaat kon de Bilt nog maar weinig energie opbrengen voor hun potje tegen Sporting. Ze kwamen niet verder dan 1-1.
Door deze uitslag waren we al voor aanvang van onze laatste pot zeker van de begeerde trofee.
Maar adel verplicht, dus ook deze laatste wedstrijd diende te worden afgewerkt met de door ons kenmerkende intensiteit. ‘Geen gekkigheid, gewoon een goede pot voetbal laten zien, jongens.’

Toeschouwers die vooraf bang waren dat ze hun geld hadden uitgegeven aan een potje om ‘den Keizers baard’, konden opgelucht ademhalen. De jongens lieten zich van hun beste kant zien en maakten er in een vermakelijke pot weer 5. Marouan (2x), Aydin, Chahid en Yehudah waren de doelpuntenmakers. Sporting wist ook nog 2 keer toe te slaan, waardoor de einduitslag 5-2 in ons voordeel was.

Ook hier konden we genieten van de lijn die er zat in het spel van de jongens. Achterin positioneel goed opgestelde verdedigers , rustig de bal laten rondgaan. Wachtend op het moment om de bal in te spelen. Onderlinge coaching, oefeningen uit de trainingen die we terug zagen, enthousiame… Ja, een hele stap ten opzichte van afgelopen September. Heel leuk om dit proces van dichtbij mee te maken.

Al zingend ‘Wij zijn kampioen, wij zijn kampioen,’begaven we ons naar het centrale pleintje voor de kantine om de trofee in ontvangst te nemen. Met zijn allen het podium op.

Een hele geslaagde ochtend met deze kanjers. Nog 1 week trainen en dan de zomerstop in.
We hebben zeker iets om naar uit te kijken voor volgend jaar.

Ook de ouders en begeleiders van de jongens bedankt voor jullie aanwezigheid en coaching deze jaargang. Hup PVC JO-9-3 !