Elke maand willen we op deze plek een PVC-vrijwilliger in het zonnetje zetten. Want waar zou onze mooie club zijn zonder hen! In deze novemberaflevering geven we graag het woord aan Geert van Boxtel, trainer en coach van de O19-1.

Zoals zo veel vrijwilligers kwam Geert bij PVC via zijn kinderen. Zijn oudste zoon ging voetballen en van het een kwam het ander. “Ik bracht hem naar het voetbalveld en op een dag gebeurt het: er is geen trainer en je staat als enige volwassene tussen een stuk of tien jongetjes in hun voetbalkleren. De enige oplossing op dat moment is dat je een stap op het voetbalveld zet en probeert te doen alsof je voetbaltrainer bent.”

Nog steeds heel leuk
Nu, zo’n twaalf jaar later, heeft hij daar geen spijt van. “Met een korte periode van afwezigheid heb ik al die jaren de teams waar mijn zoons in speelden getraind of daarbij geassisteerd. Mijn oudste zoon speelt nu bij de senioren van PVC en de jongste is overgestapt naar een vriendenteam bij Hercules. Ik train nu een team zonder mijn zoons en ik vind het nog steeds heel leuk om te doen.”

Snel de kwaliteiten inzien
Elke start van het seizoen is het weer afwachten wat voor team je voor je neus krijgt, vertelt hij. “Wat voor niveau kunnen de jongens aan? Op welke positie kunnen ze het beste uit de voeten? Hoe fanatiek zijn ze? Hoe gedisciplineerd is het team? Het is de bedoeling dat je binnen een paar weken na de zomervakantie van achttien individuen een team weet te bouwen. Dat is niet altijd gemakkelijk. Je moet snel kunnen inzien wat de kwaliteiten zijn van alle jongens, wat ze lastig vinden en wat niet en hoe je hen aanspreekt.”

Patronen in het voetbal
Toch is deze fase vaak heel leuk, gaat de trainer verder. “Denk je in september nog dat die achttien jongens elkaar nooit zullen vinden binnen of buiten het veld; in november zie je al dat er een teamspirit is, dat ze voor elkaar werken en dat er veel plezier is bij zowel de trainingen als de wedstrijden. Ik vind het heel leuk om dat proces te zien en daarin een rol te pakken. En om te zien dat er na een maand of twee patronen in het voetbal zijn ontstaan, jongens hun verantwoordelijkheid nemen en ze sportieve prestaties leveren.”

Saamhorigheid is groot
PVC is een bijzondere club, besluit Geert. “De saamhorigheid is groot, net als het enthousiasme van alle mensen die er werken of voetballen. De club is relatief klein en draait, naast enkele betaalde krachten, volledig op de inzet van vrijwilligers. Er moet dus flink worden aangepakt: iedereen die zich betrokken voelt, moet verantwoordelijkheid nemen want anders gebeurt er niets. Gelukkig zijn er altijd voldoende mensen die dat doen, die zich inzetten en net wat harder lopen dan nodig: alleen dan kan een club als PVC floreren.”

Wil je ook als PVC-vrijwilliger aan de slag? De club heeft nog voor diverse taken mensen nodig. Stuur gewoon een mailtje naar: vrijwilligers@pvcvoetbal.nl